மனதுடன் ஒரு போராட்டம்...

மனது ஏன் இப்படி படபடக்கிறது. ஒரு செயலை செய்யும்போது அதில் கவனமில்லாமல் வேறு எதற்கோ ஏன் சிந்தனை செல்கிறது. ஒருவேலையை செய்யலாம் என்னும்போது மனதின் மறுபுறம் வேறு வேலையை செய்ய ஆசைப்படுகிறதே !!. அப்போது மனம் என்பது ஒன்றுதானா அல்லது ஒன்றுக்கு மேலா? எப்போதும் ஒரு பரபரப்பு. எதையோ பிடிக்க ஓடுவது போல் ஒரு நிலையின்மை. அப்போது அந்த கணத்தை அனுபவிக்க முடியாமல் தவிப்பு.

எது வேண்டுமென்று தெரியவில்லை. எதுமுக்கியம் என்று தெரியவில்லை. எது நல்லதென்று புத்திக்கு ஒருவேளை தெரிந்தாலும் அதை செயல்படுத்த முயலும் போது ஏதோ ஒன்று வந்து அதை செய்வதை தடுக்கிறது... தடுக்கும் அது எதுவென்று உற்று நோக்கினால் அதுவும் நம் மனதிலிருந்து தான் புறப்படுகிறது என்று புலப்படுகிறது. இப்போது இவை இரண்டையும் உற்று நோக்கும் இந்த சிந்தனை எதுவென்ற கேள்வி வருகிறது. கேள்விகள் மேல் கேள்வி கேட்டு, கிடைக்கும் பதிலின் மீதும் கேள்வி கேட்டு முடிவில்லாத தொடர் சிந்தனையில் செய்ய வேண்டிய வேலையை விட்டு எங்கோ போய் தூரத்தில் நிற்கிறது மனம். சுதாரித்துக்கொண்டு மீண்டு வருவதற்குள் எந்த இடத்தில் விட்டோம் என்பது மறந்து போய், திருவிழாவில் தொலைந்து போன குழந்தைபோல் முழிக்கிறது.

மனதின் ஒருபுறத்துடன் மறுபுறம் போராடி போராடி பின்பு அவை இரண்டும் எதிரிகள் இல்லை என்ற தெளிவு வந்து சரி ஒன்றை ஒன்று புரிந்து கொள்ள வைக்க முயற்சிக்கலாம் என்ற ஆசை வருகிறது. அதற்கு ஏதுவாக தளம் ஏற்படுத்திக்கொடுப்பது அவசியமாகிறது.

அமைதியான சூழலில் அமர்ந்து கண்களை மூடிக்கொண்டு மனதின் சிந்தனையோட்டத்தை, அது போகும் திசையை தனித்து நின்று உற்று நோக்கினால் மனம் ஓடி ஓடி களைத்துப்போய் எங்கோ போய் நின்று விடுகிறது...அப்போது கிடைக்கும் அமைதி அப்போது கிடைக்கும் தெளிவு இதுவரை அனுபவித்திராத மற்றும் வார்த்தைகளால் விவரிக்க இயலாத ஒன்றாக இருக்கிறது. அப்போது கண்களை திறந்து உலகத்தை திறந்து பார்த்தால் அந்த அனுபவமே புதிதாக இருக்கிறது. அந்த அமைதி போருக்குப்பின் அமைதி என்பார்களே அது போல் மனப்போருக்கு பின் ஏற்படும் அமைதி.

இந்த அமைதியை யாரேனும் எப்போதேனும் உணர்ந்திருக்கிறீர்களா?