அப்பத்தா கொடுத்த விளக்கு..

பொதுவாகவே எனக்கு தொலைக்காட்சிகளில் மூழ்கிக்கிடப்பது அவ்வளவாக பிடிக்காது. ஆனால் அவ்வப்போது விரும்பிப்பார்க்கும் ஒன்று antique show, பழமைப்பொருள்களை ஏலத்தில் விடுவது பற்றிய தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சி. இந்த நாட்டில் பழமைப்பொருட்களுக்கு கொடுக்கும் முக்கியத்துவத்தை பார்த்து அதிசயித்து போய் இருக்கின்றேன். அதே சமயத்தில் நமது நாட்டில் அதற்கு அவ்வளவாக முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்படாதது பார்த்து வருத்தமாகவும் இருக்கும்.

கடந்த முறை விடுமுறைக்காக ஊருக்கு போயிருந்த போது பார்த்தபோது எனது அய்யா வீட்டில் இருந்த பழைய அலங்கார மேஜையை வெளியே கொல்லைப்புரத்தில் தூக்கிப்போட்டிருந்தார்கள்.. பார்க்கவே அதிர்ச்சியாக இருந்தது. அருமையான வேலைப்பாட்டுள்ள மேஜை அது. அதைப்பார்க்கும்போது சிறுவயதில் அதன் மீது ஏறி விளையாடியது, அதில் இருக்கும் முகம் பார்க்கும் கண்ணாடியில் உயரம் பத்தாததால் எம்பிக்குதித்து முகம் பார்த்தது எல்லாம் ஞாபகம் வந்தது. அதை ஏன் வெளியே தூக்கிப்போட்டீர்கள் என்று கேட்டதற்கு, அது எதற்கு? பழசாகிவிட்டது அல்லவா? புதிது வாங்கிக்கொள்ளலாம் என்று சொன்னார்கள். அதை என்னால் சகித்துக்கொள்ளவே முடியவில்லை. உடனடியாக மரவேலை செய்பவரை அழைத்து அதை பழுது பார்க்கச்சொல்லி மெருகூட்டச்சொல்லி வீட்டிற்கு உள்ளே வைத்தோம்.

அதே போல் எனது அப்பத்தாவிடம்(அப்பாவின் அம்மா) பழைய கதைகளை கேட்டு அதை குறித்து வைத்துக்கொண்டோம். அவையெல்லாம் கேட்க எவ்வளவு இனிமையானவை தெரியுமா? ஏதாவது ஒரு கேள்வி கேட்டால் அவர் எவ்வளவு ஆர்வமாக பதில் சொல்லுகிறார் !! அவரின் பதில்களில் எவ்வளவு விஷயங்கள் தெரிய வருகின்றன!! ஏதாவது memory transfer technique இருந்தால் அவற்றையெல்லாம் அவரின் நினைவுகளில் இருந்து copy and paste பண்ணிக்கொள்ளலாம் என்று கூட ஆசையாக இருந்தது.

என் மனைவியும் அப்பத்தாவிடம் ஆசிர்வாதம் வாங்கும்போது அவரிடம் இருக்கும் ஒரு மிகப்பழமையான பொருள் ஒன்றை கொடுக்குமாறு வேண்டிக்கொண்டார். அதற்கு அப்பத்தா அவர் திருமணத்தின் போது சீராக கொண்டு போன சிறு விளக்கை கொடுத்தார். அதை கொடுக்கும்போது தான் அவர் கண்களில் எத்தனை மகிழ்ச்சி!! அதை பத்திரமாக கொண்டு வந்து பூஜையறையில் வைத்திருக்கிறோம்.

சிலவை பக்கத்தில் இருக்கும்போது அதன் அருமை நமக்கு தெரிவதில்லை.