உப்புமா.....

----சிவாஜி:----

ஏய் சக்தி...

நாந்தேன்...

இங்கிட்டு வா....

ஹோட்டலுக்கு போனீகளா?

----கமல்----

ஆமா அய்யா...

----சிவாஜி----

ஹோட்டல்ல உப்புமா  போடக்கூடாதுன்னு சண்ட போட்டிகளே... இப்ப இந்த ஊரோட உப்புமா பாசம்புரிஞ்சதா?

----கமல்----

நல்லாவே புரியுது... நாஞ்செஞ்ச தப்பும் புரியுது....அதுக்கு தண்டனையா இந்த ஊர விட்டே போயிரலாமுன்னு இருக்கேன்...

----சிவாஜி----

ஊர விட்டு போறீகளா?... நடந்ததுக்கு பரிகாரமா உப்புமா போடாம, ஊர விட்டுப்போறேன்னு சொல்லுறது கொழத்தனமா இல்ல?

----கமல்----

அதுக்காக....

----சிவாஜி----

அதுக்காக????

----கமல்----

அதுக்காக உப்புமா பண்ணுறது ஈசியா இருக்குன்னு தெனமும் உப்புமா சாப்புட்டுகிட்டு இருக்குறது முட்டாள்தனம்...

----சிவாஜி----

இந்த உப்புமா சாப்புடுற  கூட்டத்துல ஒ அப்பனும் ஒருத்தன் தானுன்னு மறந்துடாத...

----கமல்----

அப்புடி பாத்தா நானுந்தாயா ஒருத்தன்... ஆனா அத நெனச்சு பெரும பட முடியல...
எரநூறு வருசமா உப்புமா சாப்புட்டுக்கிட்டு இருக்குற இந்த கிராமத்துல நான் இட்லி சாப்டாம இருக்க விரும்பல அய்யா...

----சிவாஜி----

எரநூறு வருசம் உப்புமா தான் சாப்பிட்டுகிட்டு இருக்கோமுன்னுதான் ஒத்துக்குறேன்.... ரெண்டாயிரம் வருசமா ரவையையும் காய்கறியையும் தூக்கிகிட்டு,  உப்புமா, கேசரின்னு சாப்புட்டுகிட்டு இருந்த பயக...

நேதாஜி சுபாஸ் சந்திர போஸ் சமைக்குரதுக்கு ஆள் வேணுமுன்னு கேட்டப்ப...  ஓடிப்போயி முதல் வரிசையில ரவையோட நின்ன முக்காவாசி பயக நம்ம பயகதேன்.

திடீருன்னு அவன உப்புமாவ தூக்கி போட்டுட்டு இட்லியும் கெட்டி சட்னியும் சாப்ட வாடான்னா  எப்டி வருவான்? நீ நெறைய சாப்டவனாச்சே....

கூட்டிட்டு வா.... அவனுக்கு சூடா இட்லி அவிச்சு போடு.... ஆனா அந்தப்பய மெதுவாதான் சாப்ப்டுவான்... மெதுவாதா சாப்டுவான்...

----கமல்----

மெதுவான்னா எம்புட்டு மெதுவாயா... அதுக்குள்ள நானே போயி சமைக்க ஆரம்பிச்சுடுவேன் போல இருக்கே...

----சிவாஜி----

போ... சமச்ச்சுட்டு போ....நா தடுக்க முடியுமா?.... எல்லா பய புள்ளைகளும் ஒருநாளக்கி சமைக்க வேண்டியது தேங்...  சமைக்குறது முக்கியந்தாங்... இல்லையின்னு சொல்லல....
ஆனா மத்தவங்களுக்கு உப்புமா பண்ணி குடுத்துட்டு செத்து போறது தான் அந்த சமையலுக்கே பெரும... கோதுமைய வெதச்ச ஒடனே உப்புமா சாப்புடனுன்னு நெனைக்க முடியுமோ...
இன்னைக்கு நா வெதைக்குறேங்... நாளைக்கு நீ ரவா உப்புமா சாப்பிடுவ... அப்புறம்... ஓ மவன் சாப்புடுவான்...  அதுக்கு அப்புறம்... அவன் மவன் சாப்புடுவான்.... அதெல்லாம் இருந்து பாக்குறதுக்கு நான் இருக்க மாட்டேன்...
ஆனா ரவ... நான் போட்டது.... இதெல்லாம் எனக்கு பெருமையா? ஹேங்.... கடம..... ஒவ்வொருத்தனோட கடம...

----கமல்----

ஆனா இந்த உப்புமால ரவ போடுற வரைக்கும் எவ்வளவு சமைச்சாலும் வெளங்காதுயா.... என்ன விட்டுரங்கய்யா... நா போறே...

(மியூசிக்)

----சிவாஜி----

இட்லியோட சாம்பார இட்டு கட்டி அடிச்சுட்டு, நெஞ்சு நிமித்தி அய்யாவ பேசுற வயசுல்ல்ல....

----கமல்----

இல்ல அப்படி இல்ல அய்யா...

----சிவாஜி----

வேற எப்படி? வேற எப்படின்னு கேக்குறேன்.... தாயில்லாத புள்ளயாச்சேன்னு இட்லியா ஊட்டி ஊட்டி வளத்தேன்ல.... உனக்கு பிடிக்கலைன்னு இதுவரைக்கும் ஒரு வாய் உப்புமா ஊட்டியிருப்பேனா? ஒரு வாய் உப்புமா?

நா... எங்கடமைய சென்சுபுட்டேன்... நீ ஒங் கடமைய செஞ்சியா? நீ பெருசா லண்டன்ல பீட்சாவும் பர்கரும் சாப்புடுரதுக்காக...இந்த பூமியில கோதுமையா வெதச்சு பணம் அனுப்பிச்சமே.... அந்த காட்டுமிராண்டி பசங்களுக்கு என்ன பண்ணுன நீயி??

ஏதாவது பண்ணு... அதுக்கப்புறம் வீட்ட விட்டுப்போ.... ஹோட்டல் வையி...ரெஸ்டாரண்டு வையி... அப்புறம் அந்த தெளுங்கச்சிய கலியாணம் பண்ணிக்க.......சேந்து இட்லி சாப்புடு....என்ன இப்போ.... போயேன்....

----கமல்----

நல்ல உப்புமா இங்க இருந்து தான் சாப்புடணும்னு இல்ல அய்யா.... வெளிய போயும் இட்லி சாப்புடலாம்.... நா போயி சாப்புடறேன் அய்யா...

----சிவாஜி----

சாப்புட்டுட்டு வரேன்னு சொல்லுகளேன்.... அந்த நம்பிக்க தா  வீட்டுல உள்ளவங்களுக்கு முக்கியம்....

ஏய்.... எங்கையா சமயக்காரேன்.....ஏல யாருரா இவன்... எங்கய்யா சமயக்காரேன்....

----சமையல் காரர்----

அய்யா....

----சிவாஜி----

இங்கதா இருக்கியா....

அய்யா... இட்லி சாப்புடுரதுக்காக வெளியூரு போறாகளாம்... ரொம்ப நாள் இங்க இருந்து உப்புமா சாப்பிட மாட்டாங்களாம்...

அவுகளுக்கு இட்லி பண்ணி போடு...

----சமையல் காரர்----

ஒரு பத்து நாள் செண்டு இட்லி பண்னட்டுங்க்களா?

----சிவாஜி----

ஏனப்பு... ஒரு பத்து நாள் உப்புமா சாப்புட மாட்டீகளா?

(உக்கார வைத்து)

பத்து நாள் இருக்க மாட்டீகளா? ஏன் மகன பக்கத்துல வச்சுகிட்டு உப்புமா செஞ்சு போடணுமுனு ஆச எனக்கு இருக்காதா????
நீங்க ஊரெல்லாம் போயி சாப்டு வருறப்ப... அய்யா சாப்பிட்டு வருறேம்பீக... ஹ்ம்....

----கமல்----

உங்கள விட்டுட்டு சாப்புட போகலையா.... நா போயி இட்லி கடை போட்டுட்டு உங்களையும் கூட்ட்டுட்டு போறேங்க அய்யா....

----சிவாஜி----

என்னையா?....ஹ்ம்... ஹ் ஹ்ம்...  இந்த கட்ட இங்கயே எரிஞ்சு வெந்து சாம்பலாகி இந்த மண்ணுக்கு ஓரமாகுமே தவிர.... வெளிய வராது....

இந்த உப்புமாவ சட்டியோட கொட்டிடாதப்பா.... அம்புட்டு தான் நா சொல்லுவேன்... புரியுதா....


----கமல்----

அய்யா... நா இந்த ஊருக்கு ஒரு நாள் உப்புமா செஞ்சு போடுவேன் அய்யா... என்ன நம்புங்க....

----சிவாஜி----

ஒங்கள தானே நம்பனும்.... இந்த வீட்டுல யாரு இருக்க எனக்கப்புறம் உப்புமா சாப்புட?

(அழுகை)

போ....

--
BGM

போற்றி சாப்பிடடி பொண்னே.... உப்புமா சாப்புடாதவன் வாயில் மண்ணே.....

(உப்புமா பிரியர்கள் சங்கம்)

புகைப்படப்போட்டிக்காக...

புகைப்படப்போட்டிக்காக நான் எடுத்த எனக்குப்பிடித்த எந்தவித மாற்றங்களும் செய்யப்படாத புகைபடம்.

விகடனில் படித்த ரசித்த கவிதை...

நானாக அவனும் அவனாக நானும்
சாத்தியமில்லை
எனது சந்தோஷங்கள் அவனது சந்தேகங்கள்
எனது ஆசைகள் அவன் கற்பனை செய்யாதவை
அவனது ஆசைகள் என்னை அடிமைகொள்பவை
எனது கற்பனைகள் அவனுக்குப் புரியாதது
அவனது கற்பனைகள் அலுத்துப்போனவை
எனது நோக்கு அவனுக்குப் புதியது
அவனது நோக்கு எனக்குப் பழையது
அவன் வளர்ந்தும்... நான்
நான் குழந்தை... அவன்
நான் அவனாவதும் அவன் நானாவதும்
சாத்தியமே இல்லை
நான் நான் அவன் அவன்

-றஞ்சனி

சுஜாதா ரசித்த தமிழ் ராப்...

ஆனந்த விகடனில் சுஜாதா ரசித்ததாக எழுதிய தமிழ் ராப்....

மவுனத்தை முறிக்க....

பதிவு எழுதி ரொம்ப நாள் ஆகிறது... எப்படி திரும்ப ஆரம்பிப்பதென்று தெரியவில்லை... தற்போதைக்கு நீண்ட நாள் மவுனத்தை முறிக்க லண்டன் சென்றபோது சுட்ட சில புகைப்படங்கள்.

கோயில்களில் தொலைந்து போகும் மன அமைதி...

இந்த முறை இந்தியா சென்றிருந்த போது இராமேஷ்வரம் மற்றும் திருப்பதிக்கு செல்ல நேர்ந்தது. அப்போது அங்கு ஏற்பட்ட அனுபவங்களை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ளலாம் என்று தோன்றியதன் விளைவு இந்த பதிவு.

இராமேஷ்வரம் போய் இறங்கியவுடன் guide-களின் தொல்லை ஆரம்பித்து விட்டது... வேண்டாம் என்றாலும் அவர்கள் விடுவதாக இல்லை. பின்னாலேயே துரத்தி வந்து தொல்லை. அதற்குப் பிறகு வாளிகளை வைத்துக்கொண்டு தீர்த்தம் இறைத்து ஊத்துவதற்கு ஒரு பெரிய கோஷ்டி நின்று கொண்டிருக்கும். வெளியே உள்ள கோயில் தீர்த்தக் கவுண்டரில் சீட்டு வாங்கி முறையாக சென்றால் ஒரு நாள் முழுவதும் தீர்த்தம் இறைத்து ஊற்றுபவர்களுக்காக காத்துக்கொண்டு நின்று கொண்டிருக்க வேண்டியது தான்.

இவையாவது பரவாயில்லை. உள்ளே அர்ச்சகர்கள் பண்ணும் அட்டூழியம் தாங்க முடியாது. அர்ச்சனைத் தட்டில் ரூபாய் 50 வைத்தால் தான் அர்ச்சனை பண்ணுவேன் என்று உட்கார்ந்துவிட்டார். அதை வாங்கி அவருக்கென்று ஒரு பெரிய பை ஒன்று இருக்கிறது அதில் வைத்த பின்புதான் பூஜையையே ஆரம்பிக்கின்றார். பூஜை பண்ணியவுடன் தீபாரதணைத்தட்டை வேறு ஒருவரிடம் கொடுத்துவிட்டு அவர் சென்று விட்டார். அதை கொண்டு வந்து காண்பிக்கும் வேறு ஒரு அர்ச்சகர் பணம் போடச்சொல்லி வெளிப்படையாக கத்துகிறார்.

இப்போதெல்லாம் கோயில்களுக்குச்சென்றால் முன்பு இருந்தது போல் மன அமைதி கிடைப்பதில்லை. ஏதோ போருக்கு போய் திரும்பிய ஒரு அலுப்புத் தான் ஏற்படுகிறது.

இனிமேலெல்லாம் கோயில்களுக்கு சென்றால் இறைவனை தூரத்திலிருந்து தரிசித்துவிட்டு ஒரு ஓரமாக உட்கார்ந்திருந்து கோயிலின் அமைதியை உணர்ந்துவிட்டு, சிற்பங்களை ரசித்துவிட்டு வரலாம் என்று முடிவெடுத்திருக்கிறேன்.

புது வீடு மாற்றலும்... இணையத்தொடர்பும்...

அப்பாடா!!! ஒருவழியாய் இணைய தொடர்பு கிடைத்து விட்டது.

புது வீட்டிற்கு மாற்றலாகி இன்றோடு இரண்டு மாதங்கள் ஆகிவிட்டன. பழைய வீட்டில் இருந்த இணையத் தொடர்பை புது வீட்டிற்கு மாற்றச்சொல்லி விண்ணப்பித்து தினமும் தொலைபேசியில் தொடர்புகொண்டு ஞாபகப்படுத்தி... இந்தா அந்தாவென்று இழுத்தடித்து...... கடைசியில் ஒருவருட கான்ட்ராக்டிலிருந்து விடுவித்துவிடுங்கள் என்று சொல்லி.....ஒருவழியாய் புது இணையத்தொடர்பு கிடைத்தாகிவிட்டது. முன்பு கொடுத்துக்கொண்டு இருந்த அதே பணத்திற்கு 2 MBPS அகலப்பாட்டை இணைப்பு.

வந்து தமிழ்மணம் பார்த்தால், அப்படி ஒரு ஆச்சரியம்... எத்தனையோ புதுமுகங்கள். பார்க்கவே சந்தோஷமாக இருக்கிறது.

இனி அடிக்கடி சந்திக்கலாம்...

பிபிசி தமிழோசையின் பாட்டொன்று கேட்டேன்

ஆஹா!! எவ்வளவு அருமையான ஒரு நிகழ்ச்சி. லண்டனில் தீபாவளிக் கொண்டாட்டத்துக்குப் பிறகு கலந்து கொண்டவர்கள் அனைவரும் தொடர்பில் இருப்பதாக முடிவெடுத்து டுபுக்கு ஒரு யாஹூ குழுமம் ஆரம்பித்தார். அதில் ரோஹினி வெங்கடஸ்வாமி அவர்கள் 'பாட்டொன்று கேட்டேன்' பற்றி எல்லோருக்கும் தெரியப்படுத்தி இருந்தார். அறிமுகப்படுத்தியதற்கு அவருக்கு முதலில் நன்றி.

இது வரைக்கும் அறுபது பகுதிகள் வெளியாகி இருக்கின்றன. அனைத்து பகுதிகளுக்கும் சுட்டிகள் பிபிசி தமிழ் இணையத்தளத்தில் இன்றும் கேட்க கிடைக்கின்றன. இதோ சுட்டி உங்களுக்காக.

சம்பத் குமார் அருமையாக தொகுத்து வழங்கியிருக்கிறார். எனக்குத்தெரிந்ததெல்லாம் இளையராஜாவிற்கு பிறகான தமிழ் திரையிசையைப்பற்றித் தான். அதற்கு முன்பான தமிழ் திரையிசை வரலாற்றினைப்பற்றிய ஒலித்தொகுப்பை இசையுடன் கேட்கும்போது ரொம்பவே மகிழ்சியாக இருந்தது. ஏன்?.. இளையராஜாவின் இசையில் வெவ்வேறு பாடகர்கள் பாடிய பாடகர்கள் பாடிய பாடல்களை சம்பத் குமார் அவர்கள் தொகுத்து வழங்குவதை கேட்கும்போது அதைப்பற்றிய பல விஷயங்கள் தெரிய வந்தன.

நிகழ்ச்சி இன்னும் வந்து கொண்டு இருக்கிறது. நிகழ்சியைப்பற்றி மேலும் தகவல்களை சொல்லி உங்களை போரடிக்க விரும்பவில்லை. நீங்களே கேட்டுப் பாருங்கள்.

50 First Dates - பட விமர்சனம்

ரொம்ப நாளைக்கு அப்புறம் படம் பார்த்தபின்னரும் படத்தைப்பற்றி சிந்தித்து அசை போட வைத்த ஒரு படம். ரொம்ப சீரியசான ஒரு படம் என்று நினைக்க வேண்டாம். அதிகம் அலட்டிக்கொள்ளாத அருமையான ஒரு படம்.

சார்லிஸ் ஏஞ்சல்ஸில் ஒருவரான Drew Barrrymore-ம் Adam Sandler -ம் நடித்துள்ளனர். கதை முழுவதும் ஹாவாய் தீவில் நடப்பதாக அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. படத்தின் ஒளிப்பதிவாளரை எப்படி பாராட்டுவது?



படத்தின் நாயகி ஒரு விபத்தினால் மூளையில் அடிபட்டு Short term memory loss என்னும் வியாதியால் பாதிக்கப்பட்டவள். விபத்துக்கு பின்பு நடக்கும் அத்தனை சம்பவங்களும் தினமும் அவள் தூங்கி எழுந்தவுடன் மறந்துவிடும்.

ஒரு நாள் நாயகியை ஒரு உணவகத்தில் சந்திக்க நேரும்போது நாயகன் அவள் மீது ஈர்க்கப்பட்டு தினமும் சந்திக்க நேர்ந்து, நாயகியின் தந்தை மற்றும் அண்ணனின் மூலம் அவளது வியாதி பற்றிய உண்மையை அறிய நேர்கிறது. அறிந்த பின் நாயகியின் மீது இன்னும் ஈர்ப்பு கூடுகிறது.

அதன் பின் தினமும் நாயகனும் நாயகியும் சந்திக்கும் சம்பவங்கள் மிகவும் சுவையாக அமைக்கப் பட்டிருக்கிறன. படத்தில் நடித்திருப்பவர்கள் அனைவரது கதாபாத்திரங்களும் மனதில் பதியும் படி அமைக்கப்பட்டிருக்கிறன.

படம் பார்த்தவுடம் இந்த படம் தமிழில் ரீமேக் செய்யப்பட்டால் எப்படி இருக்கும் என்பது பற்றி பேசிக்கொண்டு இருந்தோம். உரையாடல் சுவையாக இருந்தது.

கிடைத்தால் கண்டிப்பாக பாருங்கள்.

சிவகாசியும்... விகடன் விமர்சனமும்..

நேற்று தான் சிவகாசி படம் பார்த்தேன். இன்று விகடன் விமர்சனம் பார்க்க நேர்ந்தது.. விகடன் பார்த்தவுடன் ஏற்பட்ட முதல் அதிர்ச்சி... சிவகாசி படத்திற்கு 42 மதிப்பெண்கள். சத்தியமாக நம்ப முடியவில்லை.

இவ்வளவு நாள் விகடன் விமர்சனத்தை பார்த்த பின் படம் பார்க்கும் பெரும்பாலானவர்களில் ஒருவனாக இருந்தேன்.. சிவகாசி படத்திற்கு கொடுக்கப்பட்ட மதிப்பெண்களைப்பார்க்கும்போது விகடனின் நம்பகத்தன்மையை சந்தேகிக்கும் நிலைமை உண்டானது..

என் அனுபவத்தில் சிவகாசி அப்படி ஒரு மகா மட்டமான படம்... இந்த படம் மட்டும் நன்றாக ஓடிவிட்டால் அவ்வளவுதான்...இதே போல் 'தென்காசி' 'வடகாசி' என்று வரிசையாக பத்து படங்கள் வருவது உறுதி.

இந்த படத்தை பற்றி விரிவாக எழுதி உங்களின் நேரத்தை வீணடிக்க விரும்பவில்லை. உங்களின் சகிப்புத்தன்மையின் எல்லை எவ்வளவு தூரம் என்று தெரியவேண்டும் என்று பார்க்கவேண்டுமானால் ஒரு முறை இந்த படத்தை கண்டிப்பாக பாருங்கள்.

நான் சொல்லி கேட்கவா போறீங்க... என்னவோ போங்க... யாம் பெற்ற இன்பம் பெறுக இவ்வையகம் !!!

அப்பா!! தமிழ்மணம் பாத்து எவ்வளவு நாளாச்சு?

நட்சத்திர வாரத்தை அடுத்து, அலுவலக புதிய வேலைப்பளு, தீபாவளிக் கொண்டாட்டம், ஒரு வாரம் பாரிஸ் விடுமுறைப் பயணம் என்று இரண்டு வாரங்கள் எப்படி போனது என்றே தெரியவில்லை. எதையோ தவற விட்டுவிட்டது போல ஒரு உணர்வு இருந்து கொண்டே இருந்தது தான் உண்மை.

பாரிஸ் பயணம் பற்றி நிறைய எழுத வேண்டும்....ஆஹா!! எவ்வளவு அருமையான ஊர்...பார்த்து பார்த்து செதுக்கியிருக்கிறார்கள். பயணக்களைப்பு.. அப்புறம் நிறைய எழுதுகிறேன்.. இப்போது.. சில புகைப்படங்கள்.

Louvre ஓவியக்கூடத்தின் முன்பு,





ஈஃபில் டவரின் சில காட்சிகள்,








மைக்கெல் ஏஞ்சலோவின் ஒரு சிற்பம்,



Louvre ஓவியக்கூடத்தின் மேற்கூரை,



லியார்னோ டாவின்சியின் மற்றுமொரு ஓவியம்,



Louvre ஓவியக்கூடத்திற்கு எதிரில் ஒரு காட்சி,



பாரிஸின் புறநகரிலிலுள்ள ஒரு சர்ச்,



டிஸ்னிலாண்டில் சில காட்சிகள்,







வானுயர்ந்த கட்டிடங்கள்,









மனதைக் கவர்ந்த சில காட்சிகள்,

நட்சத்திர வாரத்திற்கு நன்றி...

நட்சத்திர வாரத்திற்கு வாய்ப்பு கொடுத்த மதிக்கு மற்றும் பார்த்து படித்த மற்றும் பின்னூட்டமிட்டு ஆதரவளித்த அனைவருக்கும் நன்றி.

கடந்த வாரத்தில் குறிப்பிடத்தக்கவை.

1) ஐம்பதாவது பதிவு
2) பத்தாயிரமாவது பார்வையாளர்.
3) பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்கு நமது ஜனாதிபதியிடமிருந்து நன்றி கடிதம்..
4) கடுமையான வேலைப்பளுவுக்கு இடையிலும் இந்த ஒரு வாரத்தில் ஒன்பது பதிவுகள், ஆயிரத்து ஐநூறு பார்வைகள்.

இந்த வாரத்தில் வெளிவந்த சக வலைப்பதிவாளர்களின் அனைத்துபதிவுகளையும் படிக்கமுடியவில்லை. அவை அனைத்தையும் இந்த வாரத்தில் படிப்பதாக உத்தேசம்.

தங்கர் மற்றும் குஷ்பு வாரங்களுக்கு பிறகு இந்த வாரம் தமிழ்மணத்தில் சூடான தலைப்பாக தமிழ்மணத்தில் காசி அவர்கள் எடுத்த சில நடவடிக்கைகள் பற்றிய பதிவுகள் இருந்தன. என்னைப்போறுத்தவரை தமிழ்மணம் எனக்கு தமிழில் எழுதுவதற்கு ஊன்றுகோலாக இருந்த ஒரு தளம். அதற்கு வாய்ப்பு ஏற்படுத்திக்கொடுத்த காசி அவர்களுக்கு கண்டிப்பாக நன்றிக்கடன் பட்டிருக்கிறேன்...

சில மத சார்பான விரோத மனப்பான்மையை தூண்டும் சில பதிவுகளைப்படிக்கும்போது இவையெல்லாம் எந்த அளவுக்கு விரோத மனப்பான்மையை தூண்டுவதாக இருக்கின்றன என்று வருத்தமாக இருந்தது. இவற்றையெல்லாம் தமிழ்மணத்தில் தடை செய்யக்கூடாதா? என்று ஆதங்கமாக இருந்தது உண்மை. ஆனால் ஒரு நடவடிக்கையை நல்ல நோக்கத்தில் எடுக்கும்போது எந்த அளவுக்கு எதிர்ப்புகளை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும் என்று கடந்த வாரத்தில் கற்றுக்கொள்ள வேண்டியிருந்தது.

இணையக் குசும்பன் மற்றும் சின்னவன் இருவரின் பதிவுகள் நீக்கப்பட்டது கொஞ்சம் ஆச்சரியமாக இருந்தது உண்மை. தமிழ்மணத்தின் சட்ட திட்டங்களுக்கு கட்டுப்பட்டுத்தான் இதில் சேர்ந்தோம் என்பது உண்மையான வாதமாக இருந்தாலும் அனைவரும் காசியின் முடிவுக்கு எதிராக கருத்துக்களை சொல்வது என்பது எதற்காக என்று பார்த்தால், தமிழ்மணம் பெரும்பாலும் ஒரு நிறுவனத்துக்கு மேலாக, ஒரு குடும்பமாகவே பார்க்கப்பட்டதால் தான்.

இது பற்றிய அனைவரின் கருத்துக்களையும் படித்தபின் காசி அவர்கள் அவரது கருத்துக்களை தெரிவிக்கிறேன் என்று கூறியிருக்கிறார். அதுவரை பொறுத்திருத்தல் தான் ஆரோக்கியமான ஒன்றாக இருக்கும்.

மற்றொருமுறை அனைவருக்கும் நன்றி.

லண்டன் சுத்திப் பாக்கலாமா? - பாகம் 1

இப்போது இந்தியாவிலிருந்து லண்டனுக்கு நிறைய விமான நிறுவனங்கள் சேவையை ஆரம்பித்துள்ளன. சில விமானங்களில், மிகக்குறைந்த கட்டணத்திலேயே லண்டன் வந்து போகலாம். லண்டனில் ஹீத்ரோ, காட்விக், லூடன், லண்டன் நகர் விமான நிலையம் என்று நான்கு விமான நிலையங்கள். ஆனால் இந்தியாவிலிருந்து வரும் விமானங்கள் அனைத்தும் ஹீத்ரோ(Heathrow) விமான நிலையத்திற்கே வருகின்றன. சில விமானங்கள் காட்விக்(Gatwick) விமான நிலையத்துக்கு வருவது உண்டு.

லண்டன் சுற்றிப்பார்க்க வருவதற்கு தகுந்த காலநிலை எதுவென்று கேட்டால் கோடைகாலம் தான். குறிப்பாக ஏப்ரல் மாதத்திலிருந்து ஆகஸ்டு மாதம் வரை காலநிலை நன்றாக இருக்கும். அதிகாலை ஐந்து மணிக்கே சூரியன் உதித்து இரவு பத்து மணிவரை நன்றாக வெளிச்சமாக இருக்கும். அதனால் வருவதற்கான பயணத்தை அப்போது திட்டமிடுவது நல்லது. உடையை பொறுத்தவரை உச்ச கோடைகாலத்தில் நம்மூரில் அணியும் உடையே போதுமானது. ஆனால் உச்ச கோடைகாலத்திற்கு முன்பும் பின்புமான சமயத்தில் அணிவதற்கு குளிர்கால உடைகளை எடுத்துக்கொண்டு வருவது நல்லது.


தங்குவதற்கு நிறைய 'படுக்கை மற்றும் காலையுணவு'(B&B) வசதியுள்ள இடங்கள் குறைந்த விலைக்கே கிடைக்கின்றன. லண்டனின் மையப்பகுதியில் இருக்கும் பெரிய ரயில் நிலையம் 'விக்டோரியா ரயில் நிலையம்'. இதற்கு அருகில் B&B வசதியுள்ள இடங்கள் நிறைய இருக்கின்றன. முன்னரே reserve செய்திருக்காவிட்டாலும் விக்டோரியா ரயில் நிலையத்திற்கு வெளியே சுற்றுலா மையத்திற்கு அருகில் உள்ள counter -களில் உடனே book பண்ணிக்கொள்ளலாம். தோராயமாக ஒருவருக்கு ஒருநாளைக்கு 25 பவுண்டுகள் ஆகும். செலவுக்கென்று ஒரு நாளைக்கு குறைந்தது 75 பவுண்டுகள் என்று வைத்துக்கொள்வது நல்லது. இதில் உணவு, போக்குவரத்து, நுழைவுக்கட்டணங்கள் எல்லாம் அடங்கும்.

லண்டன் நகரத்தில் பாதாள ரயில் போக்குவரத்து போக்குவரத்து மிகவும் பிரபலமானது. 'Tube' என்று இதை சொல்லுவார்கள். இது லண்டன் நகரின் பெரும்பாலான எல்லா இடங்களையும் இணைக்கிறது. எளிதாக புரிந்து கொள்வதற்காக பல்வேறு வர்ணங்களில் ரயில் போக்குவரத்து பாதைகளை குறித்து வைத்திருக்கிறார்கள். புதிதாக வருபவர்கள் கூட எளிதில் பார்த்து புரிந்துகொள்ளக்கூடிய அளவுக்கு நன்றாக எளிமைப்படுத்தியிருக்கிறார்கள். கீழே உள்ள படத்தைப்பாருங்களேன் உங்களுக்கே புரியும்.


நகரில் பெரும்பாலும் எல்லா ரயில் நிலையங்களிலும் சுற்றுலா உதவி மையங்கள் இருக்கும். சுற்றிப்பார்க்க செல்லும்போது, அந்த இடம் எந்த ரயில் நிலையத்திற்கு அருகில் இருக்கிறது என்று குறித்துவைத்துக்கொள்வது நல்லது. அதே போல் அந்த நாளில் எந்தெந்த இடங்கள் பார்க்கப்போகிறோம் என்பதை முன்பே தயார் செய்வது ரயில் பிரயாணத்தில் அதிக நேரத்தை வீணடிக்காமல் இருப்பதை தடுக்கும்.

முதன் முதலாக யாருடன் உதவியுடன் இல்லாமல் செல்பவர்கள் 'The Big Bus' போன்ற திறந்த மேற்புறத்துடன் நேரடி வர்ணனையுடன் கூடிய பேருந்துகளில் பயணம் செய்வது வித்தியாசமான ஒரு அனுபவமாக இருக்கும். லண்டனில் முக்கியமான எல்லா இடங்கள் வழியாகவும் போய்
வருமாறு ஒரு சுற்றுப்பாதை வகுத்திருப்பார்கள். ஒருமுறை அனுமதிச்சீட்டு வாங்கினால் அது 24 மணி நேரத்துக்குள் எந்த இடத்திலும் இறங்கி ஏறிக்கொள்ளலாம். 15 நிமிடங்களுக்கு ஒரு முறை ஒரு பேருந்து வந்து போய்க்கொண்டு இருக்கும். இத்துடன் இலவசமாக ஒரு படகு சவாரிக்கான
அனுமதிச்சீட்டும் தருவார்கள்.

பாஸ்போர்ட் போன்றவற்றை பத்திரமாக வைத்துக்கொள்வது நல்லது. பயப்படும் படியாக இல்லாவிட்டாலும் சில இடங்களில் திருட்டு பயம் உண்டு. பொதுவாகவே எங்கும் வழியில் காவலர்கள் நிறுத்தி பாஸ்போர்டை காட்ட சொல்லுவதில்லை. செலவுக்கு Travellers cheque -ஆக பணத்தை மாற்றி எடுத்துக்கொண்டு வருவது நல்லது. முழுவதுமாக பவுண்டுக்கு மாற்றிவிடாமல் அன்றைய செலவுக்கு எவ்வளவு தேவையோ அவ்வளவு மட்டும் மாற்றி எடுத்துக்கொண்டு வருவது நல்லது.

அடுத்த பதிவுகளில் லண்டனில் எந்தெந்த இடங்கள் முக்கியமாக பார்க்க வேண்டியவை என்பதை பார்க்கலாம். ...

பெங்களூர் மலர்க் கண்காட்சி...

இவை பெங்களூர் லால் பார்க்கில் வருடா வருடம் நடக்கும் மலர்க் கண்காட்சியின் போது எடுக்கப்பட்டவை.

தேசப்பற்று...

சில பதிவுகளில் சிலர் 'அயல்நாடுகளில் வசிக்கும் இந்தியர்களுக்கு இந்தியாவை குறை கூற எந்த அருகதையும் இல்லை' என்பது போல் எழுதுவதை படிக்க வருத்தமாக இருக்கிறது.

இந்தியாவில் வசிப்பதால் மட்டுமே அல்லது இந்தியாவை புகழ்ந்து பேசுவதால் மட்டுமே ஒருவர் தேசப்பற்று மிக்க இந்தியர் ஆகிவிடமுடியாது. தேசப்பற்று என்பது உணர்வு பூர்வமான ஒன்று. அது எங்கிருந்தாலும் எங்கு வசித்தாலும் மாறாத ஒன்று. குடும்பத்தில் இருக்கும் தவறுகளை குடும்பத்தவரிடம் சுட்டிக்காட்டுவதில் எந்த தவறும் இல்லை. அதையே போய் பக்கத்துவீட்டவரிடம் நக்கலாக கூறினால் அதை தவறு என்று ஒத்துக்கொள்கிறேன். எனக்குத்தெரிந்து யாரும் அப்படி செய்வதில்லை.

இந்தியா வாழ்க, இந்தியா வாழ்க என்று கூக்குரலிடுவதால் மட்டுமே நமது நாடு முன்னேறிவிடாது. இந்தியாவின் முன்னேற்றத்துக்கு தேவையானது நல்ல ஒரு direction... அந்த திசையை நோக்கி அனைவரின் ஒட்டுமொத்த கடின உழைப்புப் பயணம். அதற்கு வளர்ந்த, வளரும் பக்கத்து நாட்டவர்களுடன் நம்மை சரி பார்த்துக்கொள்ள வேண்டிய தேவை கட்டாயம் இருக்கிறது. உலமயமாக்கப்பட்ட இந்த சூழ்நிலையில் அங்கிருக்கும் சில நல்ல விஷயங்களை எடுத்துக்கொள்ள வேண்டியது அவசியமாக இருக்கிறது.

ஒரு நாட்டின் வளர்ச்சி எங்கிருந்து தொடங்குகிறது என்றால் அது அதன் குறைகளை உணரத்தொடங்குவதிலிருந்தே. நாம் எங்கிருக்கிறோம் என்று தெரிந்தால் தான் அங்கிருந்து அடுத்த நிலையை அடைய முடியும். அதை வெவ்வேறு நாடுகளிலில் வசிக்கும் இந்தியர்கள் நல்ல கெட்ட விஷயங்களை, அவரவரது கண்ணோட்டத்தை ஆராய்ந்து அதை நமக்குள் பொதுவான அமைப்பான வலைப்பதிவில் வெளியிடுவது ஆக்கபூர்வமான ஒன்றே தவிர வேறெதுவுமில்லை.

தயவு செய்து நாட்டுப்பற்றுக்கு இது போன்ற அளவு கோல்களை வைக்காதீர்கள். அடுத்தவரின் தேசப்பற்றை தயவுசெய்து சந்தேகிக்காதீர்கள். தவறு செய்யும் தனிமனிதரை தயவுசெய்து கண்ணியமாக கண்டியுங்கள். தனி மனிதரின் கருத்துக்களை பொதுமைப்படுத்தி எல்லோரும் இப்படித்தான் என்ற முடிவுக்கு வரவேண்டாம்.

அருமை x அருகாமை

பக்கத்தில் இருந்தால் பலவற்றின் அருமை தெரிவதில்லை. யோசித்துப்பார்த்தால், மதுரையில் பதினைந்து வருடங்களுக்கு மேல் வசித்திருக்கிறோம்...சொன்னால் நம்ப மாட்டீர்கள் இது வரைக்கும் மீனாட்சி அம்மன் கோயிலுக்குள் போனதில்லை. நேற்று என் அலுவலகத்தில் புதிதாக சேர்ந்த நண்பர் இந்தியாவில் எந்த இடம்? என்றபோது மதுரை என்றேன். கேட்டவுடன் அவர் முகத்தில் ஒரு பிரகாசம்.. 'மினாக்ஷி டெம்ப்பிள்' என்று மகிழ்ச்சி பொங்கக் கூறி அவர் அங்கு போயிருந்தபோது ஏற்பட்ட அனுபவங்களை விவரிக்க தொடங்கினார்... அப்போது தான் நெஞ்சில் சுருக் என்று உறைத்தது.

சொந்த ஊருக்கு அருகில் இருக்கும் 'சித்தன்ன வாசல்' குகை ஓவியங்களின் அருமையும், பள்ளியில் அவை பற்றி படித்திருந்தாலும் போகவேண்டுமென்று தோன்றவில்லை. கூகிள் எர்த்தில் பார்த்தவுடன் தான் இராமேஸ்வரம் இருக்கும் அழகு பொங்கும் இடமும் அதன் அருமையும்
தெரியவருகிறது. இத்தனைக்கும் என் சொந்த ஊரிலிருந்து இரண்டு மணி நேர பிரயாண தூரத்தில்.

ஆனால் கல்லூரி நாட்களில் மட்டும் தஞ்சை பெரிய கோயிலுக்கு தவறாமல் ஒவ்வொரு வெள்ளிக்கிழமையும் ஆஜராகிவிடுவது உண்டு.. ஆனால் அது வேறொரு காரணத்துக்காக..... வேறொன்றுமில்லை. ஒவ்வொரு வெள்ளிக்கிழமையும் பெரிய கோயிலில் இசை அல்லது நாட்டிய நிகழ்ச்சி நடப்பதை பார்ப்பதற்கு... :-)

அதே போல் தான் அம்மாவும், அம்மாவுடன் கூடவே இருக்கும் வரை அவரின் அருமை தெரியவில்லை. முதன் முதலாக கல்லூரிப்படிப்புக்காக வெளியே வந்தவுடன் தான் அவருடைய அருமை புரிந்தது. ஒரு வயதில் எப்போது பார்த்தாலும் எரிந்து விழுவது.. எதற்கெடுத்தாலும் ஒரு கோபம் என்று அம்மா எது சொன்னாலும் எதிர்த்துப்பேசிக்கொண்டிருந்தது எவ்வளவு தப்பென்று விட்டு விட்டு தூரத்தில் இருக்கும் போது தான் புரிந்தது. அதுவே அவர் பக்கத்தில் எப்போதும் இருக்கும் சூழ்நிலையில் இருந்திருந்தால் இந்த உணர்தல் சாத்தியப்பட்டிருக்குமா என்று தெரியவில்லை.

பக்கத்திலிருக்கும்போதெல்லாம் தினமும் ஒரு முறையாவது சண்டை போட்டுக்கொள்ளும் மனைவியின் அருமையும் அவரது அண்ணனின் திருமணத்திற்காக தனியாக ஊருக்கு போயிருக்கும்போது தான் தெரிந்தது. அக்கா, தம்பி, உறவினர் மற்றும் நண்பர்கள் அனைவரின் அருமையும் அப்படித்தான்.

அதேபோல் தான் அயல்நாட்டிற்கு வந்தபின் தான் சொந்த நாட்டின் அருமை புரிகிறது. சொர்க்கமே என்றாலும் அது நம்மூர போல வருமா என்று சித்தப்பா ராமராஜன் போல் பாடத்தோன்றுகிறது. இந்தியாவில் இருக்கும் வரை கார்கில் போர், பாகிஸ்தானுடன் கிரிக்கெட் விளையாட்டு, சுதந்திர, குடியரசு தினங்களின் போது மட்டும் பெரும்பாலும் பொங்கியெழும் தேசப்பற்று இங்கு அயல்நாட்டில் தினமும் ஒருமுறையாவது இந்தியன் என்று அறியப்படுவதால் எப்போதும் நெஞ்சில் நிறைந்திருக்கிறது.

இப்பவாவது அருமை தெரிந்ததே.. அதுவரைக்கும் நல்லது என்கிறீர்களா?... அதுவும் சரிதான். இந்த முறை ஊருக்கு போகும்போது பார்க்கவேண்டிய இடங்கள், கோயில்கள் மற்றும் அன்பு செய்ய வேண்டிய சொந்தங்கள் என்று போட்ட பட்டியல் கொஞ்சம் நீளமாகவே இருக்கிறது.

மனதுடன் ஒரு போராட்டம்...

மனது ஏன் இப்படி படபடக்கிறது. ஒரு செயலை செய்யும்போது அதில் கவனமில்லாமல் வேறு எதற்கோ ஏன் சிந்தனை செல்கிறது. ஒருவேலையை செய்யலாம் என்னும்போது மனதின் மறுபுறம் வேறு வேலையை செய்ய ஆசைப்படுகிறதே !!. அப்போது மனம் என்பது ஒன்றுதானா அல்லது ஒன்றுக்கு மேலா? எப்போதும் ஒரு பரபரப்பு. எதையோ பிடிக்க ஓடுவது போல் ஒரு நிலையின்மை. அப்போது அந்த கணத்தை அனுபவிக்க முடியாமல் தவிப்பு.

எது வேண்டுமென்று தெரியவில்லை. எதுமுக்கியம் என்று தெரியவில்லை. எது நல்லதென்று புத்திக்கு ஒருவேளை தெரிந்தாலும் அதை செயல்படுத்த முயலும் போது ஏதோ ஒன்று வந்து அதை செய்வதை தடுக்கிறது... தடுக்கும் அது எதுவென்று உற்று நோக்கினால் அதுவும் நம் மனதிலிருந்து தான் புறப்படுகிறது என்று புலப்படுகிறது. இப்போது இவை இரண்டையும் உற்று நோக்கும் இந்த சிந்தனை எதுவென்ற கேள்வி வருகிறது. கேள்விகள் மேல் கேள்வி கேட்டு, கிடைக்கும் பதிலின் மீதும் கேள்வி கேட்டு முடிவில்லாத தொடர் சிந்தனையில் செய்ய வேண்டிய வேலையை விட்டு எங்கோ போய் தூரத்தில் நிற்கிறது மனம். சுதாரித்துக்கொண்டு மீண்டு வருவதற்குள் எந்த இடத்தில் விட்டோம் என்பது மறந்து போய், திருவிழாவில் தொலைந்து போன குழந்தைபோல் முழிக்கிறது.

மனதின் ஒருபுறத்துடன் மறுபுறம் போராடி போராடி பின்பு அவை இரண்டும் எதிரிகள் இல்லை என்ற தெளிவு வந்து சரி ஒன்றை ஒன்று புரிந்து கொள்ள வைக்க முயற்சிக்கலாம் என்ற ஆசை வருகிறது. அதற்கு ஏதுவாக தளம் ஏற்படுத்திக்கொடுப்பது அவசியமாகிறது.

அமைதியான சூழலில் அமர்ந்து கண்களை மூடிக்கொண்டு மனதின் சிந்தனையோட்டத்தை, அது போகும் திசையை தனித்து நின்று உற்று நோக்கினால் மனம் ஓடி ஓடி களைத்துப்போய் எங்கோ போய் நின்று விடுகிறது...அப்போது கிடைக்கும் அமைதி அப்போது கிடைக்கும் தெளிவு இதுவரை அனுபவித்திராத மற்றும் வார்த்தைகளால் விவரிக்க இயலாத ஒன்றாக இருக்கிறது. அப்போது கண்களை திறந்து உலகத்தை திறந்து பார்த்தால் அந்த அனுபவமே புதிதாக இருக்கிறது. அந்த அமைதி போருக்குப்பின் அமைதி என்பார்களே அது போல் மனப்போருக்கு பின் ஏற்படும் அமைதி.

இந்த அமைதியை யாரேனும் எப்போதேனும் உணர்ந்திருக்கிறீர்களா?

சிறுவயது விளையாட்டுக்கள்.

இப்போதுள்ள சிறுவர்களுக்கு விளையாடக்கிடைக்கும் X-BOX, Playstation, GameBoy இவற்றையெல்லாம் பார்த்தால் ஆச்சரியமாக இருக்கிறது. அந்த நவீன விளையாட்டு சாதனங்களை இந்தத் தலைமுறை சிறுவர்கள் கையாளும் லாவகம் பிரமிக்க வைக்கிறது. அதே போல் நமது சிறுவயதில் நமக்கு நமது சிறு வயதில் என்ன விளையாடக்கிடைத்தது என்றும் ஆதங்கப்படவும் வைக்கிறது.

கொஞ்சம் நினைவுகளை பின்னோக்கி சுழல விட்டுப்பார்த்தால் எனக்கு விவரம் தெரிந்து விளையாடிய விளையாட்டுகள்...

முதலில் நினைவுக்கு வருவது ஒளிந்து பிடித்து விளையாடுதல். இதற்கு 'சாட் பூட் த்ரீ' என்று சொல்லி ஓவ்வொருவராக விலக்கிவிட்டு கடைசியில் யார் இருக்கிறார்களோ அவர்கள் ஒன்றிலிருந்து பத்துவரை கண்ணை மூடிக்கொண்டு எண்ணவேண்டும். அதற்குள் மற்றவர்கள் ஒளிந்து கொள்ளவேண்டும். பின்பு ஒளிந்து கொண்டவர்களை ஒவ்வொருவராக கண்டு பிடிக்க வேண்டும். ஒளிந்திருப்பவரை ஒவ்வொருவராக கண்டு பிடித்தவுடன் 'ஒன்னீஸ்' 'ரெண்டீஸ்' :-) என்று சொல்லுவார்கள். இந்த விளையாட்டின் பெயரே ஒன்னீஸ் ரெண்டீஸ் என்று சொல்லுவது உண்டு. அனைவரும் கண்டு பிடிக்கப்பட்ட பின் முதன் முதலில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டவர் பின்பு தொடர வேண்டும். இப்படி போய்கொண்டே இருக்கும்

ஆண்களுக்கு பம்பர விளையாட்டு மிகவும் பிரசித்தமானது, 1,2,3 சொல்லிவிட்டு எல்லோரும் ஒரே சமயத்தில் பம்பரத்தை சுழலவிட்டுவிட்டு சாட்டையால் சுற்றி கையில் எடுக்க வேண்டும். யார் கடைசில் எடுக்கிறார்களோ அவர்களது பம்பரத்தை மண் தரையில் ஒரு வட்டம் போட்டுவிட்டு அதன் உள்ளே இடுவார்கள். அப்புறம் ஒவ்வொருவராக பம்பரத்தை வேகமாக சுழற்றி முதலில் அந்த வட்டத்துக்குள் குத்துமாறு சுழலவிடவேண்டும். வட்டத்துக்குள் குத்தாவிட்டால் அவரது பம்பரமும் வட்டத்துக்குள் வைக்கப்படும். இது ஒரு சுவாரசியமான ஆட்டம். ஆட்டத்தின் முடிவில் தோற்பவரின் பம்பரத்தின் மேல் வெற்றி பெற்றவர்கள் அனைவரும் ஒரு 'ஆக்கர்'(பம்பரத்தின் மேல் ஆணியை வைத்து புள்ளி விழுமாறு ஓங்கி அடிப்பார்கள்) வைப்பார்கள். சில சமயங்களில் பம்பரம் உடைவது கூட உண்டு. சிலசமயம் பெண்களை கவர, பம்பரத்தை சுழற்றி தரையில் படாமலே கையில் எடுப்பதுவும் உண்டு.

கோலி விளையாட்டு பல விதங்களில் விளையாடப்படும். சுவற்றின் ஓரத்தில் ஒரு சதுரமாக ஒரு கோடு போட்டுவிட்டு அதற்குள் சில கோலிகளை உருட்டுவார்கள். அதற்குப்பிறகு எதிராளி சொல்லும் கோலியை எறிந்து அடிக்க வேண்டும். இதற்கு சிகரெட் அட்டை, கோலி குண்டு இவற்றை பணயமாக வைத்து ஆடுவது உண்டு. கோலிகுண்டு சிலசமயம் சிலர் பணம் வைத்து ஆடுவதால், வீட்டார்கள் அதை பெரும்பாலும் விளையாட அனுமதிப்பதில்லை.

கிட்டிப்புல்(கில்லி) எங்கள் பகுதிகளில் மிகவும் பிரபலமான ஆட்டம். ஆனால் பல இடங்களில் இதை விளையாடவிட மாட்டார்கள். எனக்கு தெரிந்து நிறைய பேருக்கு கில்லி விளையாட்டால் காயம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. ஆட்டம் மிகவும் சுவாரசியமானது. தரையில் நீளவாக்கில் தோண்டிவிட்டு கிட்டிப்புல்லை அதற்கு குறுக்கில் வைக்க வேண்டும், பிறகு கையில் இருக்கும் கோலால் , கிட்டிப்புல்லை வேகமாக அழுத்தம் கொடுத்து நெம்பித் தள்ள வேண்டும். எதிராளிகள் அந்தப்புறம் நின்று கொண்டு இருப்பார்கள். அவர்கள் இதை கீழே விழாமல் பிடித்துவிட்டால் நீங்கள் அவுட்.. பின்பு அவர்கள் முறை. பிடிக்காமல் தூரத்தில் போய் விழுந்தால், நீங்கள் கோலை குறுக்காக வைக்கவேண்டும் .பின்பு அவர்கள் கிட்டிபுல்லை தூக்கி குறி பார்த்து எறிந்து அது கோலில் பட்டால் நீங்கள் அவுட். அவர்கள் எறியும் போது அது கோலில் படாமல் தூரத்தில் போய் விழுந்தால் நீங்கள் ஆட்டத்தை தொடரலாம்.

ஆட்டம் எப்படியென்றால், நீங்கள் கிட்டிப்புல்லின் சீவியிருக்கும் ஒரு முனையில் அடிக்க வேண்டும், அது எம்பி வரும்போது அதை கோலால் எத்தனை முறை தட்ட முடியுமோ அவ்வளவு புள்ளிகள். அப்படி தட்டிக்கொண்டே குழியிலிருந்து எவ்வளவு தூரம் கொண்டு செல்ல முடியுமோ அவ்வளவு தூரம் கொண்டு செல்ல வேண்டும். ஒரு முறை கூட தட்ட முடியாவிட்டால் அங்கிருந்து குழி இருக்கும் தூரத்தை கையிலிருக்கும் கோலால் அளக்க வேண்டும் எவ்வளவு தூரம் இருக்கிறதோ அவ்வளவு புள்ளிகள். இப்படியே நீங்கள் அவுட் ஆகும் வரை ஆட்டம் தொடரும். ஒரு தெருவில் ஆடும் ஆட்டம் அப்படியே பக்கத்து தெருவிற்கும் போவது உண்டு.

பள்ளியில் இடைவேளைகளில், சோளத்தட்டையால் எறி பந்து விளையாடுவது உண்டு. வகுப்பறையில் போரடித்தால் ரஃப் நோட்டுப்புத்தகத்தில் கட்டம் போட்டு விளையாடுதல் ரொம்ப பிரபலம். அதே போல் நீளமான குச்சியை வைத்துக்கொண்டே விளையாடும் கரண்ட் ஷாக், புளியங்கொட்டையை ஒரு வட்டத்திற்குள் கொட்டிவிட்டு அதை தட்டையான கல்லால் செதுக்கி வெளியே கொண்டு வந்து விளையாடும் 'செதுக்கு சில்' ரொம்ப பிரபலம். அதே போல் ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறத்திற்கு சென்று மாஞ்சா தடவி பட்டம் விடுதல் ரொம்ப பிரபலம்.

பெண்களெல்லாம் கண்கட்டு விளையாட்டு, பரமபதம், நொண்டி , சொட்டாங்கல்( இது மிகவும் பிரபலமான விளையாட்டு), பல்லாங்குழி இவையெல்லாம் விளையாடுவது உண்டு. நல்ல மணல் விளையாடக்கிடைத்தால் மணலை நீளவாக்கில் குவித்துவிட்டு எதிரெதிராக உட்கார்ந்து கொண்டு சிறு கல்லை அதற்குள் ஒளித்து வைத்து எதிரில் இருப்பவர் அது எங்கிருக்கிறது என்பதி அனுமானித்து அதன் மேல் இருகைகளை வைத்து மூடவேண்டும். சரியாக கணித்தால் பின்பு அடுத்தவர் முறை. இந்த விளையாட்டின் பெயர் மறந்துவிட்டது.

அதற்குப்பிறகு தூர்தர்ஷன் புண்ணியத்தில் கிரிக்கெட் பிரபலமான பின்பு பெருப்பாலானோர் அதற்கு தாவி விட்டனர். அந்தந்த தெருவில் உள்ள சிறுவர்கள் அனைவரும் இனைந்து ஒரு டீம் ஆரம்பித்து எல்லோரும் பணம் போட்டு கிரிக்கெட் விளையாட்டுக்கு தேவையான் பொருள்கள் வாங்கி பக்கத்து தெருவில் இருக்கும் டீமுடன் போட்டிக்கு போவது உண்டு. சிலசமயம் பெரிய டோர்னமென்ட் எல்லாம் நடத்துவது உண்டு. முதல் பரிசு இரண்டாம் பரிசு எல்லாம் அந்த வட்டாரத்தில் இருக்கும் எம்.எல்.ஏ அல்லது கவுன்சிலர் கொடுப்பார். அதற்கு கைமாறாக சுவரொட்டி அடித்து பரிசு உபயம் என்று அவர்கள் பெயரை வெளியிடுவது உண்டு. கிரிக்கெட் விளையாடும்போது எவ்வளவோ கண்ணாடிகளை உடைத்திருக்கிறோம். கார்க் பந்தில் கால் தடுப்பு கூட இல்லாமல் வேகப்பந்து வீச்சை தைரியமாக எதிர்கொள்ளும் தைரியத்தை இப்போது நினைத்தால் ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.

அப்போதெல்லாம் மதுரை மருத்துவக்கல்லூரி மைதானத்துக்கு விடுமுறை நாளில் போகும்போது குறுக்கும் நெறுக்குமாக எத்தனையோ குழுக்கள் கிரிக்கெட் ஆடிக்கொண்டு இருக்கும். கிரிக்கெட் மைதானத்துக்கு அவ்வளவு பஞ்சம். மைதானங்களின் பஞ்சத்தால் குறுகலான தெருக்களில் ரப்பர்
பந்துகளில் ஒன் பிட்ச் கிரிக்கெட் ஆடுவது பிரபலமாகிவிட்டது. கிரிக்கெட் பிரபலனானதால் அழிந்து போன சிறுவயது விளையாட்டுக்கள் எவ்வளவோ.

மேலே சொல்லாமல் விடுபட்டுப்போன எவ்வளவோ விளையாட்டுக்கள் இருக்கின்றன. இப்போது இருக்கும் சிறுவர்களுக்கு இவைபற்றியெல்லாம் எந்த அளவுக்கு தெரிந்திருக்கும் என்று தெரியவில்லை. கிராமங்களில் இவை இன்னும் உயிருடன் இருக்கின்றன என்று நம்புகிறேன். ஆனால் ஒன்று மட்டும் உண்மை இதை பற்றி எழுதும்போதே மனதுக்குள் மெல்லிதான ஒரு ஆனந்தம் பரவுவதை உணர முடிகிறது...

ஜனாதிபதியிடமிருந்து நன்றிக் கடிதம்...

காசி அவர்கள் அவரது பதிவில் நமது ஜனாதிபதிக்கு அனுப்பிய கடிதத்திற்கு அவர் பதில் அனுப்பவில்லை என்பதை சுட்டிக்காட்டியிருந்தார். எனக்கும் அதே அனுபவம் தான் இருந்தது.

கடந்த வாரம் நமது தமிழ் வலைப்பதிவர் சார்பாக ஜனாதிபதிக்கு பிறந்த நாள் வாழ்த்து தெரிவித்திருந்தேன் இப்போது மின்னஞ்சலை திறந்து பார்த்தால் ஜனாதிபதியிடமிருந்து நன்றி தெரிவித்து ஒரு மின்னஞ்சல். ரொம்பவே மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது. இதோ அதன் பிரதி உங்களுக்காக.

நட்சத்திரமா !!! நானா ???

உண்மையிலேயே பயமாகத்தான் இருக்கிறது. திடீரென்று மதி அவர்கள் அக்டோபர் மாதம் ஏதாவது ஒரு வாரத்திற்கு நட்சத்திரமாக இருக்க முடியுமா என்று கேட்டார்கள். ஏதோ ஒரு தைரியத்தில் ஒப்புக்கொண்டு விட்டேன். தருமி, டொண்டு போன்ற பழம் தின்று கொட்டை போட்ட பெரியவர்கள் நட்சத்திரமாக இருந்த வாரங்களுக்கு அடுத்தவாரம் என்று நினைக்கும்போது கொஞ்சம் கை நடுங்குகிறது.

பள்ளிப்படிப்பு படிக்கும்போதே எழுத்தில் ஆர்வம் இருந்ததாக ஞாபகம். சிறுவயதில் 'பாரதி' என்ற கையெழுத்துப்பத்திரிக்கை நடத்தினேன். வெறும் மூன்று பிரதிகள் மட்டும் வெளியிட்டு நிறுத்திவிட்டேன் (குமுதம் ஆனந்த விகடன் போன்ற பத்திரிக்கைகளின் போட்டியால்.. :-) கல்லூரி நாட்களில் அவ்வப்போது டயரியில் கிறுக்குவது உண்டு. அவ்வளவுதான் எழுத்துக்கும் எனக்கும் உள்ள தொடர்பு. ஆனால் நிறைய படிப்பது உண்டு. எழுத்தாளர் பாலகுமாரனின் பரம விசிறி. அவருடைய அனைத்து புத்தகங்களையும் படித்திருக்கிறேன். கடந்த ஒருவருடமாக அலுவலகத்தில் வேலை நெருக்கடி அவ்வளவாக இல்லாததால் எதுடா படிக்கக்கிடைக்கும் என்று ஏங்கியது உண்டு. கூகிள்-->தமிழோவியம்--> கிரிக்கெட்-->பத்ரியின் வலைப்பதிவு-->தமிழ்மணம் என்று தமிழ்மணத்தை முதன் முதலில் நுகர நேர்ந்தது. முதல் சில மாதங்கள் படித்தல் மற்றும் பிரதிபலித்தல் என்றே இருந்துவிட்டேன். ஒருநாள் தைரியம் வந்து சொந்தமாக ஒரு வலைப்பதிவு ஆரம்பித்து எழுத ஆரம்பித்தேன். எழுத ஆரம்பித்தவுடன் அதற்கு கிடைத்த வரவேற்பு மேலும் மேலும் உற்சாகத்தை கொடுத்தது.

எழுத ஆரம்பித்தவுடன் மறக்கமுடியாதது..

ஒரு நாள் எழுத்தாளர் மாலனிடமிருந்து ஒரு மின்னஞ்சல். நான் எழுதிய லண்டனில் குண்டுவெடிப்பு பற்றிய கட்டுரையை 'திசைகளில்' வெளியிடலாமா? என்று..... தலை கால் புரியவில்லை. அட நமது எழுத்துக்கும் அங்கீகாரம் கிடைக்கிறதே என்று ஒரே மகிழ்ச்சி. முதன் முதலில் அதை திசைகளில் பார்த்தபோது அடைந்த மகிழ்ச்சியை விவரிக்க இயலாது. நண்பர்கள், உறவினர்கள் எல்லாருக்கும் சுட்டியை அனுப்பினேன். அப்போது தான் யாரோ ஒரு பெரியவர் 'நாம் எல்லாம் அங்கீகாரத்துக்கு ஏங்கும் பிச்சைக்காரர்கள்' என்று சொன்னதை உணர முடிந்தது.

சும்மாவே நான் தமிழ்மணம்-holic.. அலுவலகத்தில் எப்போதெல்லாம் ஓய்வு கிடைக்கிறதோ அப்போதெல்லாம் தமிழ்மணத்திற்கு வந்து தலையை காட்டி விட்டுபோவது உண்டு. இந்தவாரம் தொடர்ந்து தினமும் எழுத வேண்டும் இல்லையா? அலுவலகத்தில் வேலை செய்தாற் போல் தான்... இது வரை இந்தவாரம் முழுவதும் என்ன எழுதுவது என்று திட்டமிடவில்லை.
முடிந்தவரை எழுதுகிறேன். தயவுசெய்து அவ்வப்போது வந்து எட்டிப்பார்த்து முடிந்தால் முதுகில் தட்டிவிட்டோ அல்லது தலையில் கொட்டிவிட்டோ போங்கள்.